کد مطلب:106672 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151

[صفحه 212]

از جمله نامه های آن حضرت به دیگران لهج: حرص زیاد اما بعد، دنیا جای سرگرمی و جلوگیری از آخرت است و دنیاجو، از متاع دنیا بهره ای نمی گیرد، جز این كه بر حرص و آزش افزوده می شود. و طالب دنیا به وسیله آنچه از دنیا به دست آورده هرگز از آنچه به دست نیاورده بی نیاز نمی شود، در حالی كه پس از جمع آوری، جدایی و پس از پابرجایی درهم ریختن است. و اگر از گذشته عبرت گیری در باقیمانده ی از دنیای خود محفوظ خواهی بود و سر و سامانی خواهی داشت و السلام. نامه را با توجه به عیبها و كاستیهای دنیا آغاز كرده تا میل و رغبت به دنیا را كم كند و چند مورد از معایب دنیا را یادآور شده است: اول: دنیا باعث سرگرمی و اعراض از غیر دنیا یعنی آخرت است و این مطلب از آنچه گذشت روشن و آشكار است. دوم: دنیادار به چیزی نمی رسد مگر این كه برای حرص و آز دنیا و فریفتگی آماده تر می گردد. و به همین مطلب اشاره فرموده است در حدیث: اگر فرزند آدم صاحب دو بیابان پر از طلا باشد در پی فراهم سومی خواهد بود و درون آدمیزاد را چیزی پر نكند مگر خاك. سوم: دنیادار بدانچه به دست آورده، از آنچه به دست نیاورده است بی نیاز نمی شود و این خود از لوازم نقص دنیاست

، دیگر این كه رسیدن به مقداری از دنیا اگر باعث بی نیازی نشود، پس دنیاطلب هرگز روی بی نیازی را نخواهد دید و بعد امام (ع) به دنبال آن چند مطلب را برای دوری و نفرت از دنیا بیان می فرماید: 1- به دنبال تحصیل مال دنیا، جدایی از مالی كه جمع آوری شده، خواهد رسید. 2-آنچه پابرجا و استوار كرده اند در هم خواهد شكست. آنگاه امام (ع) بر ضرورت عبرت گیری از گذشته ی عمر، یا از دگرگونیهای دنیا و روزگاران گذشته برای بهره گیری از باقیمانده ی عمر، هشدار داده است كه می تواند آن را هدر دهد و یا با تلاش و كوشش، سعادت اخروی را بدان وسیله تحصیل كند. توفیق از خداست.

صفحه 212.